Συνέντευξη τηςκ. Γερούκη με θέμα: Σεξουαλική Αγωγή: Απαραίτητη στο σχολείο από πολύ νωρίς.
0 Comments
Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση - (Unesco, 2011):
«µια διαδικασία διδασκαλίας και μάθησης που βασίζεται σε πρόγραμμα σπουδών σχετικό με τις γνωστικές, συναισθηματικές, σωματικές και κοινωνικές πτυχές της σεξουαλικότητας. Στοχεύει να εξοπλίσει τα παιδιά και τους νέους με γνώσεις, δεξιότητες, συμπεριφορές και αξίες που θα τους ενδυναμώσουν να συνειδητοποιήσουν την έννοια της υγείας, της ευημερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Συνάμα, συμβάλει στην ανάπτυξη κοινωνικών και σεξουαλικών σχέσεων στη βάση του σεβασμού. Τέλος, επιδιώκει την κατανόηση και την εξασφάλιση της προστασίας των δικαιωμάτων σε όλη τη διάρκεια της ζωής των μαθητών/τριών» Τι σημαίνει σχολική ετοιμότητα;
Η σχολική ετοιμότητα, ερμηνεύοντας τη φράση, αναφέρεται στο εάν ένα παιδί είναι έτοιμο να ξεκινήσει το σχολείο και να φοιτήσει με επιτυχία στην Α δημοτικού. Στην ουσία, όμως, τι ακριβώς σημαίνει να είναι «έτοιμο» ένα παιδί; Δεν αρκεί μόνο να μπορεί ένα παιδί ήδη από το νηπιαγωγείο να γράφει το όνομά του και να μετράει μέχρι το δέκα για να πούμε ότι είναι έτοιμο. Υπάρχουν κάποιοι τομείς ανάπτυξης τους οποίους θα πρέπει να έχει κατακτήσει το παιδί για να είναι σε θέση να ξεκινήσει το δημοτικό σχολείο και να παρακολουθήσει με επιτυχία το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της α τάξης του δημοτικού χωρίς δυσκολίες. Σχολική ετοιμότητα και η φοίτηση στο νηπιαγωγείο είναι μια κρίσιμη περίοδος εκπαίδευσης Όλα τα νήπια δεν εμφανίζουν τον ίδιο ρυθμό ανάπτυξης σε όλες τις πτυχές της προσωπικότητάς τους, την ίδια στιγμή Η πορεία που θα ακολουθήσει το κάθε νήπιο και η ταχύτητα εξέλιξης του σε κάθε τομέα είναι αποτέλεσμα της προσωπικής του ιδιοσυγκρασίας, την οποία δεν μπορούμε να προβλέπουμε με ακρίβεια. Εκείνο που επιδιώκει το νηπιαγωγείο είναι να εντοπίζει τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του κάθε νηπίου και να προσφέρει στο καθένα ευκαιρίες που συμβάλλουν στην ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Ο ρόλος του νηπιαγωγείου είναι αντισταθμιστικός. Προσπαθεί δηλαδή να μειώσει τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των παιδιών και να προετοιμάσει στο καλύτερο δυνατό το νέο μαθητή. Οι διαφορές αυτές μπορεί να οφείλονται σε βιολογικούς παράγοντες, σε κοινωνικούς και πολιτισμικούς. Έτσι, το νηπιαγωγείο με την παρέμβαση του βοηθάει τα παιδιά, ώστε αργότερα, κατά την ένταξη τους στο Δημοτικό σχολείο, να είναι σωστά προετοιμασμένα και να εμφανίζουν περίπου ίδιο επίπεδο ικανοτήτων και δεξιοτήτων. Αρκετά παιδιά, ωστόσο όταν αποφοιτήσουν από το νηπιαγωγείο, δε βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο γνωστικών, συναισθηματικών και εκτελεστικών ικανοτήτων, ώστε να ανταποκριθούν χωρίς προβλήματα στις απαιτήσεις του σχολείου. Ένα παιδί που είναι έτοιμο για το σχολείο (Α Δημοτικού), σημαίνει ότι έχει κατακτήσει βασικές δεξιότητες και γνώσεις από μια ποικιλία τομέων που θα μπορέσουν να του διασφαλίσουν μια επιτυχημένη πορεία. Ηλικιακά, τα περισσότερα παιδιά έχουν φτάσει σ’ αυτό το επίπεδο και πληρούν τις προϋποθέσεις ένταξης μεταξύ 5ετών και 7μηνών και 6 ετών και 6 μηνών. Κάποια παιδιά παρότι βρίσκονται στην ηλικία αυτή και τυπικά δικαιούνται να φοιτήσουν στην Α Δημοτικού, δεν είναι ακόμη ‘ώριμα’ ώστε να αντεπεξέλθουν με επάρκεια στο νέο απαιτητικό τους ρόλο. Παρακάτω αναφέρονται τα βασικά κριτήρια σχολικής ετοιμότητας που συνδέονται άμεσα με την ομαλή προσαρμογή του παιδιού στην Α δημοτικού: ΒΑΣΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑΣ ΓΛΩΣΣΙΚΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ Αντίληψη Λόγου -Ακολουθεί σύνθετες οδηγίες -Παρακολουθεί και κατανοεί ιστορίες (κατάλληλες για την ηλικία του) -Παρακολουθεί και κατανοεί μια απλή συνομιλία -Κατανοεί ανέκδοτα και γρίφους -Κατανοεί απλά λογοπαίγνια Έκφραση Λόγου -Χρησιμοποιεί προτάσεις που περιλαμβάνουν δύο ή περισσότερες ιδέες -Χρησιμοποιεί περιγραφική γλώσσα -Γνωρίζει απέξω και απαγγέλλει κάποια κοινά ποιηματάκια και τραγούδια -Προσποιείται, δημιουργεί και συνθέτει τραγούδια ή ιστορίες -Λέει ή επαναφηγείται ιστορίες ή / και καθημερινές εμπειρίες -Κάνει ερωτήσεις και εκφράζει την περιέργεια του -Εκφράζει ιδέες έτσι ώστε οι άλλοι μπορούν να τις καταλάβουν -Απαντάει σε “ναι / όχι” ερωτήσεις -Απαντάει σε ανοιχτές ερωτήσεις (π.χ., «Πως πέρασες το Σαββατοκύριακο;”) -Απαντάει σε ερωτήσεις που εισάγονται με τι, πως, που, πότε, γιατί. -Συμμετέχει σε συζητήσεις -Κάνει το ίδιο το παιδί έναρξη συζήτησης -Χρησιμοποιεί πληθυντικό αριθμό, αντωνυμίες και χρόνους σωστά -Χρησιμοποιεί τη γλώσσα για να μιλήσουμε για τα αντίθετα και να συγκρίνει τα πράγματα -Μιλά για πράγματα που πρόκειται να συμβούν, καθώς και πράγματα που έχουν ήδη συμβεί -Η ομιλία του είναι πλήρως κατανοητή από μη εξοικειωμένους ακροατές/συνομιλητές -Χρησιμοποιεί σωστά την μελωδικότητα της φωνής του (προσωδία) ψιθυρίζει και αλλάζει τόνο φωνής αν χρειαστεί ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ -Μπορεί να συστηθεί σε κάποιον -Χαιρετάει σε είσοδο και έξοδο από κάποιο χώρο -Έχει βλεμματική επαφή -Κάνει έναρξη διαλόγου -Διατηρεί διάλογο -Χρησιμοποιεί εκφράσεις προσώπου (σε κάποιο βαθμό) -Προσαρμόζεται σε μη οικείες συνθήκες -Έχει περιέργεια για τον κόσμο -Ακολουθεί κανόνες ΘΕΣΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ: Ικανότητα συνεργασίας σε θέση εγκεφαλικής ισχύος (brain power) , όπου το παιδί οργανώνεται σε γνωστικά απαιτητική δραστηριότητα, χωρίς άμεση επιτήρηση από ενήλικα (ενήλικας σε απόσταση όπως πχ. η θέση δασκάλου μαθητή στην τάξη) ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ- ΟΡΓΑΝΩΣΗ: Ικανοποιητική ικανότητα συγκέντρωσης προσοχής τόσο σε δραστηριότητες τραπεζιού, όσο και στο χώρο. Είναι σημαντική η καλή οργάνωση σε πολυαισθητηριακό περιβάλλον (ήχων,οπτικών ερεθισμάτων, απτικών ερεθισμάτων κτλ.) και η σχετική σταθερότητα ποιότητας παραγόμενου έργου στο περιβάλλον αυτό. Ικανοποιητική διάρκεια οργάνωσης στην καθιστή θέση. Ανταπόκριση σε ομαδική εντολή. ΑΔΡΗ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ: Να είναι σε θέση να ανταποκρίνεται σε δραστηριότητες αδρής κινητικότητας (ισορροπία, αδρός και αμφίπλευρος συντονισμός, ασκήσεις με πηδήματα και μπάλα, πλευρίωση, πέρασμα μέσης γραμμής σώματος). ΛΕΠΤΗ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ: Να έχει κατακτήσει ώριμη λεπτή κίνηση και γραφοκινητικότητα (χρήση ψαλιδιού, σύλληψη μολυβιού, αντιγραφική ικανότητα φορμών και κεφαλαίων γραμμάτων, οπτικοκινητικός συντονισμός, οπτική επεξεργασία). ΠΡΑΞΙΑΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ: Να ανταποκρίνεται και να οργανώνει την δράση του όπου απαιτείται πραξιακός μηχανισμός (η ικανότητα κατανόησης σχεδιασμού και προγραμματισμού δεδομένων που απαιτούνται για μια δράση, όπως και η ικανότητα επιτυχούς αποτελέσματος). Κατασκευαστική πράξη (πχ. Αντιγραφή μοντέλων). ΑΥΤΟΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ: Πλήρης ανεξαρτησία σε πλύσιμο ,ντύσιμο, φαγητό, τουαλέτα. ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ: Δεξιότητες προσανατολισμού και κατευθυντικότητας στο χρόνο και στο χώρο (οι έννοιες περιγράφονται στη συνέχεια). ΜΝΗΜΗ: Καλή ακουστική και οπτική μνήμη (έως 6 ψηφία – εικόνες ανάκληση). ΛΟΓΙΚΟΜΑΘΗΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ: -Αναγνωρίζει μεγέθη (πχ.μικρό –μεγάλο,μεσαίο, ψηλό –κοντό ) και μπορεί να κάνει συγκρίσεις μεγεθών. – Αναγνωρίζει ποσότητες (πχ. πολλά-ένα-λίγα, περισσότερα-λιγότερα,άδειο-γεμάτο). -Μπορεί να κάνει σειροθετήσεις κατά μέγεθος και ποσότητα. -Μπορεί να ομαδοποιεί αντικείμενα -Μπορεί να καταμετρήσει τουλάχιστον δέκα αντικείμενα με στρατηγική -Μπορεί να αναγνωρίσει τους αριθμούς ως το δέκα -Μπορεί να αντιστοιχίσει αριθμό με αντίστοιχο αριθμό αντικειμένων -Μπορεί να αναγνωρίσει ιδιότητες αντικειμένων (πχ. μαλακό-σκληρό, βρεγμένο -στεγνό, γυάλινο, πλαστικό, ξύλινο, κρύο-ζεστό) -Αναγνωρίζει και εντοπίζει ομοιότητες και διαφορές (πχ.σε αντικείμενα, εικόνες) -Αναγνωρίζει τα χρώματα -Αναγνωρίζει τα σχήματα -Αναγνωρίζει και τοποθετεί αντικείμενα με τη σειρά πρώτο-δεύτερο-τρίτο -Αντιλαμβάνεται την έννοια μισό -ολόκληρο ΓΡΑΦΟ-ΦΩΝΟΛΟΓΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΟΤΗΤΑ: -Αναγνωρίζει μεμονομένα τα κεφαλαία φωνήματα του αλφάβητου -Μπορεί να γράφει τα περισσότερα γράμματα του αλφάβητου -Αναγνωρίζει πρώτο φώνημα λέξης -Μπορεί να γράφει το όνομα του -Αντιγράφει λέξεις -Εντοπίζει μεμονωμένα φωνήματα μέσα σε λέξη ΕΝΝΟΙΕΣ ΧΩΡΟΥ Αναγνωρίζει την θέση αντικειμένων και του σώματός του καθώς και τοποθετεί αντικείμενα στο χώρο του σύμφωνα με τις έννοιες: Πάνω-κάτω, μέσα-έξω, μπροστά-πίσω, κοντά-μακριά, ανάμεσα, δεξιά-αριστερά, πρώτο-τελευταίο. ΕΝΝΟΙΕΣ ΧΡΟΝΟΥ -Αντιλαμβάνεται τις έννοιες: πρωί-μεσημέρι-βράδυ, πρίν-τώρα-μετά, χθές-σήμερα-αύριο. -Λέει τις ημέρες της εβδομάδας με την σειρά. -Γνωρίζει τις εποχές του χρόνου και τις συνδέει με τα αντίστοιχα καιρικά φαινόμενα (πχ. Τον χειμώνα κάνει κρύο) ΨΥΧΟ-ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ Τα βασικά χαρακτηριστικά της ψυχοσυναισθηματικής ανάπτυξης ενός παιδιού κατά την ένταξή του στην Α δημοτικού αφορούν στο τρίπτυχο της συναισθηματικής νοημοσύνης, της συναισθηματικής ωριμότητας και της συναισθηματικής ετοιμότητας , και μπορούν να κατηγοριοποιηθούν ως εξής: Συναισθηματική νοημοσύνη Η ικανότητα να ερμηνεύει κανείς τα συναισθήματα των άλλων και να διαχειρίζεται διαπροσωπικές σχέσεις και αλληλεπιδράσεις. Η ικανότητα για λογικό έλεγχο των συναισθημάτων για χειρισμό της συναισθηματικής ζωής με την νοημοσύνη. Η ικανότητα να γνωρίζει κανείς πότε βιώνει ένα συναίσθημα, να μπορεί να κατονομάσει τα συναισθήματα του άλλου αλλά και να αναγνωρίζει και να είναι ευαίσθητος στην εκδήλωση των συναισθημάτων των άλλων (Goleman , 1995). Συναισθηματικη ωριμότητα Συναισθηματική (αλλιώς ψυχοκοινωνική) ωριμότητα είναι η ικανότητα προσαρμογής ενός παιδιού στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος, η οποία εξαρτάται από τα ατομικά χαρακτηριστικά του παιδιού σε συνδυασμό με τη διαπαιδαγώγησή του. Τα επτά συστατικά στοιχεία της συναισθηματικής ετοιμότητας σύμφωνα με τον Gottman.J., 1997: -ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ : Η αίσθηση ελέγχου και άνεσης του παιδιού πάνω στο σώμα του και στη συμπεριφορά του. -ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ :Η εντύπωση του παιδιού ότι η ανακάλυψη και οι καινούργιες ιδέες του θα είναι θετικές και θα προσφέρουν ικανοποίηση -ΠΡΟΘΕΣΗ: Περιέχει την αίσθηση επιδεξιότητας και αποτελεσματικότητας -ΑΥΤΟΕΛΕΓΧΟΣ: Η ικανότητα του παιδιού να συντονίζει και να ελέγχει την δράση του με τρόπους κατάλληλους προς την ηλικία του -ΑΡΜΟΝΙΚΟΤΗΤΑ: Η ικανότητα του παιδιού να σχετίζεται με τους άλλους έχοντας άμεση κατανόηση και συναίσθημα για την κατάσταση τους -ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ : Η επιθυμία και η ικανότητα του παιδιού να ανταλλάσει , με τρόπο λεκτικό κυρίως , ιδέες και συναισθήματα με τους συνομηλίκους του -ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΜΟΤΗΤΑ: Η δεξιότητα του παιδιού και η συναισθηματική ωριμότητα να συνεργάζεται στις ομαδικές δραστηριότητες Συνοψίζοντας κατά την ένταξη στο δημοτικό σχολείο το παιδί θα πρέπει να έχει κατακτήσει σε συναισθηματικό επίπεδο τα εξής: -την ικανότητα αναγνώρισης των συναισθημάτων του -την ικανότητα να δείχνει/εξωτερικεύει τα συναισθήματά του -την ικανότητα ρύθμισης/ διαχείρισης των συναισθημάτων του -την ικανότητα ενσυναίσθησης (αρχίζει να κατανοεί τα συναισθήματα των άλλων) -βασικές ικανότητες διαχείρισης σχέσεων (π.χ. διαχείριση συγκρούσεων, επικοινωνία, ομαδικότητα– ‐συνεργατικότητα) -να έχει αρχίσει να αναπτύσσεται η ικανότητα στρατηγικών για την επίλυση προβλημάτων της καθημερινής ζωής -να μπορεί να διαχωρίζει το φανταστικό από το πραγματικό -να αντέχει στην πίεση και να είναι σε θέση να ζητήσει βοήθεια αν χρειαστεί -να μπορεί να διαχειριστεί την ματαίωση Πηγές: https://proseggisi.gr /%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BC%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B5-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%AD%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BC/ https://atest.gr/scholiki-etoimotita/ https://www.schooling.gr/article/348/scholiki-etoimotita-apo-ti-exartatai Ο εθισμός και η εξάρτηση του παιδιού από το διαδίκτυο αποτελεί μια κρίση για την οικογένεια, η οποία καλείται να τη διαχειριστεί. Δημιουργούνται συχνά εντάσεις, αρνητικό κλίμα, φωνές, κλάματα και συναισθήματα θλίψης και θυμού. Οι γονείς, πολλές φορές και οι ίδιοι εξαρτημένοι από το διαδίκτυ, (ηλεκτρονικές αγορές, τηλεργασία, τηλεκπαίδευση, τηλεδιάσκεψη, ηλεκτρονική εξυπηρέτηση πολιτών στις δημόσιες υπηρεσίες κτλ) καλούνται να αντιμετωπίσουν την εξάρτηση του παιδιού τους, κάτι που για αυτούς είναι πρωτόγνωρο. Αρχικά, εφαρμόζουν όρια και κανόνες στο παιδί, ώστε να μειώσουν το χρόνο ενασχόλησης, παράλληλα πρέπει να δημιουργούν ερεθίσματα για να αποκτήσει το παιδί άλλα ενδιαφέροντα, ενώ αν όλα αυτά δεν είναι αποτελεσματικά πρέπει να απευθυνθούν σε ειδικό για να αναζητήσουν συμβουλές.
Πότε να αναζητήσεις βοήθεια; Αν διαπιστωθεί από τους γονείς ότι υπάρχει έκπτωση στις δραστηριότητες και τις δεξιότητες του παιδιού, αλλοίωση στη συμπεριφορά του, αν υπάρχει ακόμη και παραμέληση των βασικών λειτουργιών και αναγκών του, τότε πρέπει να απευθυνθούν σε ειδικό για να αναζητήσουν βοήθεια. Πότε θεωρείται κάποιος εθισμένος στο διαδίκτυο και τα video games; Τα κριτήρια για να θεωρηθεί κάποιος εξαρτημένος από το διαδίκτυο είναι 3: η απομάκρυνση από την παραγωγικότητα, η παρακώλυση των διαπροσωπικών σχέσεων και της κοινωνικής ζωής και η μανιακή επένδυση στην τεχνολογία. Πιο συγκεκριμένα στα παιδιά, ο εθισμός μπορεί να παρατηρηθεί και με εκδήλωση ασυνέπειας στις σχολικές υποχρεώσεις, ακόμη και με συχνές απουσίες για να ασχοληθεί με το αντικείμενο της εξάρτησής του. Τα άτομα που είναι εθισμένα δεν μπορούν να βρουν κανένα άλλο είδος ψυχαγωγίας και διασκέδασης, εκτός από αυτό. Ποια είναι τα σημάδια εθισμού στο διαδίκτυο; Αναζητήστε βοήθεια αν παρατηρήσετε κάποιες από τις παρακάτω συμπεριφορές στο παιδί σας:
Μπορείτε να βοηθήστε το παιδί σας να χρησιμοποιεί με ασφάλεια και χωρίς υπερβολές το διαδίκτυο, το κινητό τηλέφωνο και τις άλλες μορφές της διαδραστικής τεχνολογίας.
Εάν εσείς ή κάποιος δικός σας χρειάζεται βοήθεια, μπορείτε να απευθυνθείτε.
Οι κλήσεις προς τη Γραμμή 116111 είναι δωρεάν από σταθερό και κινητό τηλέφωνο, από καρτοτηλέφωνο ΔΕΝ απαιτείται τηλεκάρτα, ενώ η κλήση από καρτοκινητά δεν απαιτεί διαθέσιμες μονάδες.
εθισμένοι στο διαδίκτυο και τα video games. Πηγές: https://www.hamogelo.gr/gr/el/ta-nea-mas/ethismos-sto-diadiktio-2/ https://saferinternet4kids.gr/hot-topics-ef/ethismos-ef/ https://akisdiamantis.gr/-Ψυχολόγος – Ψυχαναλυτής, https://www.kethea.gr/chreiazesai-voitheia/diadiktyo/ Μην απελπίζεστε, «ακούστε το» εσείς και …αλλάξτε.
Ψυχραιμία. Είναι απλά παιδί. Και δεν γνωρίζει «ενήλικους» τρόπους να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του. Τις περισσότερες φορές αυτό που θέλει είναι να τραβήξει την προσοχή των ενηλίκων και κυρίως της μαμάς και του μπαμπά. Είναι όσο εγωκεντρικό φαίνεται. Γιατί… είναι απλά παιδί. Τι λέει η ψυχολογία; Η ψυχολογία υποστηρίζει ότι κάθε μορφή συμπεριφοράς, είναι απάντηση σε κάποιο ερέθισμα ή έχει κάποιο σκοπό που είτε δηλώνεται με τα λόγια είτε με έμμεσο τρόπο. Και η ανυπακοή των παιδιών είναι συνεπώς μια «απάντηση». Και μάλιστα, μερικές φορές μια απάντηση που… ενθαρρύνεται από τους γονείς, χωρίς φυσικά να το γνωρίζουν. Πως και γιατί γίνεται αυτό; Όλα τα παιδιά θέλουν να τραβήξουν την προσοχή των σημαντικών για αυτά ενηλίκων. Το επιχειρούν συνήθως με θετικό τρόπο. Αν όμως δεν το πετύχουν στο βαθμό που το χρειάζονται, επιδιώκουν να τραβήξουν την προσοχή με αρνητικό τρόπο. Αν οι γονείς ενοχληθούν και επιχειρήσουν να διορθώσουν ή να ελέγξουν τη συμπεριφορά του, τότε το παιδί… έχει πετύχει το στόχο του.
Και το σημαντικότερο: έχει μάθει ότι ΚΑΙ με αυτό τον τρόπο μπορεί να κάνει τους γονείς του να ασχοληθούν μαζί του. Είναι συνεπώς σχεδόν βέβαιο ότι το παιδί θα επαναλάβει την ίδια πράξη ή θα κάνει κάτι παρόμοιο, επιδιώκοντας και πάλι το ίδιο αποτέλεσμα. Μεγαλώνοντας, αυτή η εμπειρία αποκτά και μια άλλη διάσταση: μαθαίνει τα παιδιά ότι εκτός από την προσοχή των γονιών τους, η «ενοχλητική συμπεριφορά», τους προσφέρει βοήθεια στο να επιβάλλουν τη θέλησή τους.
Ακόμα και όταν οι γονείς πετύχουν να σταματήσουν την κακή συμπεριφορά, η νίκη τους θα είναι προσωρινή. Μερικά παιδιά που έχουν εμπλακεί σε ένα τέτοιον αγώνα υπεροχής, μπορεί να κάνουν τελικά αυτό που τα αναγκάζουν οι γονείς, αλλά όχι με τον τρόπο που θέλουν. Και εάν αυτή η διελκυστίνδα συνεχιστεί, μπορεί να οδηγήσει τα παιδιά σε πιο ακραίες συμπεριφορές που να θυμίζουν λίγο από «εκδίκηση». Οι γονείς αντιμετωπίζοντας μια τέτοια συμπεριφορά, νιώθουν οι ίδιοι αδικημένοι. Συχνά θέλουν να ανταποδώσουν την κακή συμπεριφορά και με αυτό τον τρόπο ενισχύουν την αρνητική συμπεριφορά του παιδιού τους. Γιατί συμβαίνει αυτό; Τα παιδιά που έχουν αναπτύξει μια κακή σχέση με τους γονείς τους –συχνά ως αποτέλεσμα σωρείας παρεξηγήσεων- στην πραγματικότητα αισθάνονται αποθαρρυμένα ή και θυμωμένα. Θα συνεχίσουν να αντιδρούν και να συμπεριφέρονται άσχημα ή μπορεί να γίνουν παθητικά και να δείχνουν παραίτηση, να μην αντιδρούν καθόλου σε αυτά που θέλουν οι γονείς ή/ και να ζητούν τη βοήθειά μας για όλα, ακόμα και για όσα μπορούν να κάνουν μόνα τους . Τι μπορούμε να κάνουμε; Πριν από οποιαδήποτε προσπάθεια να αντιμετωπίσουμε μια δυσάρεστη συμπεριφορά του παιδιού, πρέπει να εξετάζουμε:
Συγκεκριμένα: Αντιμετώπιση της συμπεριφοράς που επιδιώκει τη «λάθος προσοχή».
Στη συμπεριφορά που προσπαθεί να επιβάλλει τη θέλησή του: Οι σχέσεις διελκυστίνδας, σε αυτή την περίπτωση είναι επιζήμιες και αναποτελεσματικές. Είστε περισσότερο ώριμοι γι΄ αυτό:
Στην πραγματικότητα το παιδί αισθάνεται κατά βάση αδύναμο. Για αυτό αποφεύγουμε:
Δεχόμαστε απερίφραστα ότι ένα παιδί που επιδεικνύει ανικανότητα δεν είναι ανίκανο. Το παιδί αυτό δεν έχει εμπιστοσύνη στις ικανότητές του. Για αυτό:
Πηγή:https://pedikoergastiri.gr/giati-den-me-akouei-to-paidi-mou/ Μαμά πονάω… Πολλές φορές το παιδάκι μας παραπονιέται για σωματικούς πόνους. «Πονάει η κοιλιά μου, πονάει το κεφάλι μου» είναι τα πιο συνηθισμένα λογάκια που συνήθως ακούμε. Τα παράπονα αυτά συχνά θεωρούνται μη αληθινά και πολλοί γονείς πιστεύουν ότι τα παιδιά χρησιμοποιούν το σωματικό πόνο για να αποφύγουν κυρίως το σχολείο ή κάποια παρόμοια υποχρέωση. Πριν βιαστούμε να συμπεράνουμε ότι το παιδί μας λέει ψέματα πρέπει οπωσδήποτε να συμβουλευτούμε τον/την Παιδίατρό του και να αποκλείσουμε με σιγουριά την οργανική αιτία. Αν ο πόνος δεν είναι οργανικός τι μπορεί να συμβαίνει; - Το παιδί θέλει όντως να αποφύγει μια υποχρέωση και φοβάται να μας το πει για να αποφύγει ενδεχόμενο «κήρυγμα» - Το παιδί θέλει να μας τραβήξει την προσοχή με αυτόν τον τρόπο πράγμα που σημαίνει ότι κάποιο κενό υπάρχει στη μεταξύ μας σύνδεση. - Το παιδί έχει πολύ άγχος και το σωματοποιεί γεγονός που πρέπει να μας χτυπήσει καμπανάκι γιατί από τη στιγμή που θα ξεκινήσει μια ευπάθεια λόγω στρες σε ένα σωματικό όργανο αυτό πιθανόν να είναι μη αναστρέψιμο. - Το παιδί βιώνει ένα έντονα φορτισμένο κλίμα στην οικογένεια και δεν μπορεί να το διαχειριστεί. Τι είναι σημαντικό να κάνουμε: - Επίσκεψη στον/στην Παιδίατρο - Βρίσκουμε αποκλειστικό χρόνο με το παιδί ώστε να αποκαταστήσουμε τη σύνδεση και να του προσφέρουμε χρόνο και χώρο για να μας μιλήσει Αν το παιδί έχει μάθει να είμαστε πρακτικά και συναισθηματικά διαθέσιμοι για αυτό όταν «πονάει» τότε άθελα μας ενισχύουμε την κατάσταση. - Αν αυτό που αποφεύγει είναι κυρίως το σχολείο συζητάμε με τους παιδαγωγούς και το παιδί για τους λόγους που ίσως το επιβαρύνουν συναισθηματικά. Πηγή: Ελισσάβετ Γιαννοπούλου-Ψυχολόγος Η ερμηνεία των παιδικών σχεδίων |
Διαχειριστής του blog
|