Τα κόμικς όπως και η γελοιογραφία ανήκουν στις γραφικές τέχνες.
Πρόκειται για ένα είδος φανταστικής ή πραγματικής αφήγησης που γίνεται με εικόνες, λόγο ή και με ήχους και αποδίδονται με την παράθεση γραμμάτων (Αντωνιάδης, 1995).
Ο Scott McCloud (1993) προσδιορίζει τα κόμικς ως γραφικά ή άλλες εικόνες σε αντιπαραβολή με μια προμελετημένη σειρά με σκοπό να μεταφέρουν πληροφορίες, και/ή να παράξουν μια αισθητική ανταπόκριση στον παρατηρητή".
Τα πιο συνηθισμένα είδη κόμικς είναι τα κόμικ στριπ (comic strip) σε εφημερίδες και περιοδικά, όπου μια μικρή ιστορία ξετυλίγεται μέσα σε τρία ή τέσσερα καρέ με κοινωνικά ή πολιτικά σχόλια, ενώ οι μεγαλύτερες δημοσιεύονται σε ειδικά περιοδικά, εικονογραφημένες νουβέλες και άλμπουμ, γνωστές ως κόμικς ή βιβλία κόμικς σε συνέχειες είτε αυτοτελώς.
-Τα κόμικς, από παιδαγωγική σκοπιά:
Είναι μια γλώσσα παγκοσμίως κατανοητή
προκαλεί τις αισθήσεις,
μετατρέπει το αφηρημένο σε συγκεκριμένο,
απογειώνει τη φαντασία κυρίως των νέων (Burton, 1955).
Βασίζονται στη θεωρία της διπλής κωδικοποίηση του Paivio (dual coding: Paivio, 1991):
οι άνθρωποι αποθηκεύουν και αποκωδικοποιούν πληροφορίες με διπλό τρόπο σε δύο συστήματα μνήμης, τη γλώσσα (λεκτικές πληροφορίες) και τις εικόνες (μη λεκτικές πληροφορίες).
άρα η εικόνα είναι αποτελεσματικότερη στη μάθηση, όταν συνοδεύεται από κείμενο και αντίστροφα.
Οι Mayer και Moreno (1998, 2002) πρότειναν στρατηγικές μάθησης που βασίζονται στη διδασκαλία με ταυτόχρονη παρουσίαση αφήγησης, εικόνων και κινούμενων σχεδίων.