Η 28η Οκτωβρίου 1940
Μια φορά κι έναν καιρό
από αιώνες πριν, θαρρώ,
σε μια γωνίτσα εδώ στη γη
μια χώρα υπήρχε ζηλευτή.
Το όνομά της είναι Ελλάδα
κι έχει μεγάλη νοστιμάδα!
Πλατιά πολύ η αγκαλιά της
σα λουκουμάκια τα νησιά της.
Η ομορφούλα η Ελλάδα
πως τρελαινόταν για βαρκάδα!
Στα θαλασσιά τα κύματά της
ταξίδευαν τα όνειρά της.
Αλλά μια του Οκτώβρη μέρα,
από μια χώρα παραπέρα,
πολέμου άνεμος φυσάει
και την πορτούλα της χτυπάει.
<<Για πες, Ελλάδα στα παιδιά σου
ν ανοίξουνε τα σύνορά σου,
γιατί , έτσι άγρια φυσήξω,
γρήγορα θα σε κατακτήσω>>
Αμέσως σύννεφα βαριά,
γκρίζα γεμάτα συμφορά,
σκεπάσανε τον ουρανό
και σπείρανε τον πανικό.
Μα ης Ελλάδας τα παιδιά
έχουν ατρόμητοι καρδιά
και στου πολέμου τη φοβέρα
με μια φωνή είπαν <<ΑΕΡΑ>>
Τι πάθατε, καλέ γειτόνοι;
Τι είναι αυτό που σας θυμώνει;
θέλετε δάκρυα και πόνο;
<<Ο πόλεμος σκοτώνει μόνο>>.
Δεν άκουσε όμως η Ιταλία
κι έτσι έγραψε ιστορία
πως νίκησε η φασολάδα
την τρομερή μακαρονάδα!
<<ΟΧΙ>> φώναξαν οι φαντάροι
<<ο Ντούτσε δε θα μας τουμπάρει>>
<<ΟΧΙ>> είπαν μάνες και παιδάκια,
<<ΟΧΙ>> είπαν και τα γαϊδουράκια!
Όλα αυτά έγιναν πριν χρόνια
στης πίνδου τα βουνά, με χιόνια.
Σήμερα Ελλάδα κι Ιταλία
έχουν αγάπη και φιλία.
Η Ειρήνη, σαν περιστεράκι,
βγαίνει ψηλά στο μπαλκονάκι
κι αντί για σφαίρες και για τρέλες
κερνάει όλους καραμέλες!
Η ιστορία δεν σταματάει
σαν ποταμάκι να κυλάει,
μα στο μυαλό πρέπει να μένει
ότι εκείνη μας μαθαίνει.
Για αυτό σας λέμε φωναχτά
όλα του κόσμου τα παιδιά
<<Ποτέ πια πόλεμος στ’ αλήθεια
μα ούτε και στα παραμύθια>>.
Πήγή: Διαδίκτυο
Μια φορά κι έναν καιρό
από αιώνες πριν, θαρρώ,
σε μια γωνίτσα εδώ στη γη
μια χώρα υπήρχε ζηλευτή.
Το όνομά της είναι Ελλάδα
κι έχει μεγάλη νοστιμάδα!
Πλατιά πολύ η αγκαλιά της
σα λουκουμάκια τα νησιά της.
Η ομορφούλα η Ελλάδα
πως τρελαινόταν για βαρκάδα!
Στα θαλασσιά τα κύματά της
ταξίδευαν τα όνειρά της.
Αλλά μια του Οκτώβρη μέρα,
από μια χώρα παραπέρα,
πολέμου άνεμος φυσάει
και την πορτούλα της χτυπάει.
<<Για πες, Ελλάδα στα παιδιά σου
ν ανοίξουνε τα σύνορά σου,
γιατί , έτσι άγρια φυσήξω,
γρήγορα θα σε κατακτήσω>>
Αμέσως σύννεφα βαριά,
γκρίζα γεμάτα συμφορά,
σκεπάσανε τον ουρανό
και σπείρανε τον πανικό.
Μα ης Ελλάδας τα παιδιά
έχουν ατρόμητοι καρδιά
και στου πολέμου τη φοβέρα
με μια φωνή είπαν <<ΑΕΡΑ>>
Τι πάθατε, καλέ γειτόνοι;
Τι είναι αυτό που σας θυμώνει;
θέλετε δάκρυα και πόνο;
<<Ο πόλεμος σκοτώνει μόνο>>.
Δεν άκουσε όμως η Ιταλία
κι έτσι έγραψε ιστορία
πως νίκησε η φασολάδα
την τρομερή μακαρονάδα!
<<ΟΧΙ>> φώναξαν οι φαντάροι
<<ο Ντούτσε δε θα μας τουμπάρει>>
<<ΟΧΙ>> είπαν μάνες και παιδάκια,
<<ΟΧΙ>> είπαν και τα γαϊδουράκια!
Όλα αυτά έγιναν πριν χρόνια
στης πίνδου τα βουνά, με χιόνια.
Σήμερα Ελλάδα κι Ιταλία
έχουν αγάπη και φιλία.
Η Ειρήνη, σαν περιστεράκι,
βγαίνει ψηλά στο μπαλκονάκι
κι αντί για σφαίρες και για τρέλες
κερνάει όλους καραμέλες!
Η ιστορία δεν σταματάει
σαν ποταμάκι να κυλάει,
μα στο μυαλό πρέπει να μένει
ότι εκείνη μας μαθαίνει.
Για αυτό σας λέμε φωναχτά
όλα του κόσμου τα παιδιά
<<Ποτέ πια πόλεμος στ’ αλήθεια
μα ούτε και στα παραμύθια>>.
Πήγή: Διαδίκτυο
ΦΘΙΝΌΠΩΡΟ
Κικιρίκου! Κικιρί!
Κόκορας χρυσός ο ήλιος
στης αυγής το φράχτη βγαίνει.
Κικιρίκου, όλοι ξυπνήστε,
κι είν’ η ώρα περασμένη!
Φως ανοίγει τις φτερούγες,
το κεφάλι φως σηκώνει.
Φως στον κήπο, φως στο δρόμο,
φως στον κόσμο ώς πέρα απλώνει.
Κικιρίκου! Κι ανεβαίνει,
πάει ψηλά κλαρί κλαρί.
Φτάνει στ’ ουρανού το θόλο:
Κικιρίκου! Κικιρί!
Σήκω, Τάσο, σήκω, Ρίνα,
Κώστα, Ελένη, Γιάννη, Λια!
Οι μικροί να παν σχολείο
κι οι μεγάλοι στη δουλειά!
Ρένα Καρθαίου
H μηλίτσα
Στη μηλίτσα στη μηλιά
πήγανε χίλια πουλιά
κάθε μήλο, μίλημα
κάθε φύλλο, φίλημα
Η μηλίτσα η μηλιά
γέμισε τρελή λαλιά
μήλα φύλλα χρώματα
φτερωτά καμώματα.
Άχ μηλίτσα μου μηλιά
τώρα έχεις και μηλιά.
Θέτη Χορτιάτη
Η χειροτεχνία
Στο σχολείο με τι μανία
κάνουμε χειροτεχνία!
Τέσσερα φασόλια – κοίτα –
φτιάξανε μια μαργαρίτα.
Δυο κουκιά, πέντε μπιζέλια,
να ένας ποντικός για γέλια.
Και στο πι και φι έχει γίνει
γάιδαρος με πλαστελίνη!
Ντίνα Χατζηνικολάου
Στάσου, συννεφάκι
Στάσου συννεφάκι!
Πώς διψά η γη…
Στείλε μια βροχούλα,
φθινοπώρου αυγή.
Τα φυτά ν’ανοίξουν
άπληστα το στόμα,
να μοσκοβολήσει
το σκαμμένο χώμα.
Στείλε μια βροχούλα,
φθινοπώρου αυγή,
κοίτα, συννεφάκι,
πώς διψά η γη!
Ντίνα Χατζηνικολάου
Η σημαία
Απ’ τον αφρό της θάλασσας
και τ’ ουρανού τη χάρη
πρόβαλε ή γαλανόλευκη
του Έθνους το καμάρι.
Τη γνώρισαν τα κύματα
την ξέρουν τα βουνά μας
και συμβολίζει πάντοτε
τη δόξα τη δικιά μας.
Απλώνεται περήφανη
λευκή, γαλάζια, ωραία
δόξα και φως παντού σκορπά
η Ελληνική Σημαία.
Βασίλης Χαρωνίτης
Πηγή: http://e-library.iep.edu.gr/iep/collection/browse/index.htm
http://www.snhell.gr/kids/categories.asp
Ανθολόγιο λογοτεχνικών κειμένων για το νηπιαγωγείο, ΟΕΔΒ.
. Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων, Το δελφίνι, Α΄ & Β΄ Δημοτικού, Υπ.Παιδείας&Θρησκευμάτων Πολιτισμού &Αθλητισμού
Κικιρίκου! Κικιρί!
Κόκορας χρυσός ο ήλιος
στης αυγής το φράχτη βγαίνει.
Κικιρίκου, όλοι ξυπνήστε,
κι είν’ η ώρα περασμένη!
Φως ανοίγει τις φτερούγες,
το κεφάλι φως σηκώνει.
Φως στον κήπο, φως στο δρόμο,
φως στον κόσμο ώς πέρα απλώνει.
Κικιρίκου! Κι ανεβαίνει,
πάει ψηλά κλαρί κλαρί.
Φτάνει στ’ ουρανού το θόλο:
Κικιρίκου! Κικιρί!
Σήκω, Τάσο, σήκω, Ρίνα,
Κώστα, Ελένη, Γιάννη, Λια!
Οι μικροί να παν σχολείο
κι οι μεγάλοι στη δουλειά!
Ρένα Καρθαίου
H μηλίτσα
Στη μηλίτσα στη μηλιά
πήγανε χίλια πουλιά
κάθε μήλο, μίλημα
κάθε φύλλο, φίλημα
Η μηλίτσα η μηλιά
γέμισε τρελή λαλιά
μήλα φύλλα χρώματα
φτερωτά καμώματα.
Άχ μηλίτσα μου μηλιά
τώρα έχεις και μηλιά.
Θέτη Χορτιάτη
Η χειροτεχνία
Στο σχολείο με τι μανία
κάνουμε χειροτεχνία!
Τέσσερα φασόλια – κοίτα –
φτιάξανε μια μαργαρίτα.
Δυο κουκιά, πέντε μπιζέλια,
να ένας ποντικός για γέλια.
Και στο πι και φι έχει γίνει
γάιδαρος με πλαστελίνη!
Ντίνα Χατζηνικολάου
Στάσου, συννεφάκι
Στάσου συννεφάκι!
Πώς διψά η γη…
Στείλε μια βροχούλα,
φθινοπώρου αυγή.
Τα φυτά ν’ανοίξουν
άπληστα το στόμα,
να μοσκοβολήσει
το σκαμμένο χώμα.
Στείλε μια βροχούλα,
φθινοπώρου αυγή,
κοίτα, συννεφάκι,
πώς διψά η γη!
Ντίνα Χατζηνικολάου
Η σημαία
Απ’ τον αφρό της θάλασσας
και τ’ ουρανού τη χάρη
πρόβαλε ή γαλανόλευκη
του Έθνους το καμάρι.
Τη γνώρισαν τα κύματα
την ξέρουν τα βουνά μας
και συμβολίζει πάντοτε
τη δόξα τη δικιά μας.
Απλώνεται περήφανη
λευκή, γαλάζια, ωραία
δόξα και φως παντού σκορπά
η Ελληνική Σημαία.
Βασίλης Χαρωνίτης
Πηγή: http://e-library.iep.edu.gr/iep/collection/browse/index.htm
http://www.snhell.gr/kids/categories.asp
Ανθολόγιο λογοτεχνικών κειμένων για το νηπιαγωγείο, ΟΕΔΒ.
. Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων, Το δελφίνι, Α΄ & Β΄ Δημοτικού, Υπ.Παιδείας&Θρησκευμάτων Πολιτισμού &Αθλητισμού
ΤΟ ΣΩΜΑ
Μυαλό, γλώσσα και καρδιά
Σαν μικρό κομπιουτεράκι
το μυαλό του Αντωνάκη
βρίσκει αμέσως σ’ όλα λύσεις
κι απαντά σ’ ό,τι ρωτήσεις.
Πιο σπουδαίο όμως ακόμα
του Αντώνη είναι το στόμα,
που όσα ο νους του κατεβάζει
με λογάκια το εκφράζει.
Μα εκείνο που ‘χει μέλι,
σαν κερήθρα στην κυψέλη,
είναι σίγουρα η καρδιά του,
που. όπως λέει η γιαγιά του,
μέλι στάζει, όταν γελάει,
μέλι κι όταν αγαπάει.
Μαρία Γουμενοπούλου
ΔΙΑΤΡΟΦΗ
O KΥΡΙΟΣ ΚΟΥΤΑΛΑΣ ΚΑΙ Η ΚΥΡΙΑ ΠΙΡΟΥΝΑ
Ο κύριος Κουτάλας και η κυρία Πιρούνα
τσακώθηκαν γερά.
Σηκώθηκε ο κύριος Κουτάλας και της είπε
κοροϊδευτικά:
«Πιρούνα, πιρουνάκι,
κατσαρολοκαμάκι
και ασχημοπαπάκι
είσαι για κλάματα!»
Μα απάντησε εκείνη
όλο καλοσύνη:
«Κι’ εσύ είσαι κουταλούλης,
σουπαβουτηχτούλης
και αν σε ακουμπήσω
και σε γκρατσουνήσω
καθόλου ομορφούλης!»
«Καλά του είπες» συμφώνησε
από δίπλα το μαχαίρι
και ο Κουτάλας είδε πως
δεν άντεχε πια αυτός
άλλο νταραβέρι.
Και την Πιρούνα φίλησε
ευγενικά στο χέρι.
(Απόδοση από το γερμανικό ποίημα του Christian Morgenstern: Κορνέλια Φλίτνερ)
Το τραγούδι της φαντασίας
Να’χαμε τον ήλιο τόπι
και τη θάλασσα σιρόπι,
παγωτό γλυκό το χίονι
που δεν λιώνει, δεν τελειώνει.
Να’ ναι η λάσπη σοκολάτα,
τα νησιά μπισκότ’αφράτα
και μες στ’ ουρανού το πιάτο
το φεγγάρι μαντολάτο!
Πετάει η φαντασία μας, πετάει
σ’απίθανο μας παίρνει ταξιδάκι,
στην ξενοιασιά και στ’ όνειρο μας πάει
σαν άσπρο συννεφένιο καραβάκι…
Να’ταν τα βουνά παστέλι,
τα ποτάμια από μέλι
οι λιμνούλες μαρμελάδα
κι η βροχή πορτοκαλάδα.
Να’ταν οι αγροί γεμάτοι
πασταφλόρα μυρωδάτη
να’ταν και τα βοτσαλάκια
τραγανά καραμελάκια.
Πετάει η φαντασία μας, πετάει
σ’απίθανο μας παίρνει ταξιδάκι,
στην ξενοιασιά και στ’ όνειρο μας πάει
σαν άσπρο συννεφένιο καραβάκι…
Φώντας Λάδης
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ
Ο άνεργος ο μπογιατζής
Ο άνεργος ο μπογιατζής,
ο μπογιατζής ο Σταύρος,
ανέβηκε στον ουρανό
μια μέρα που ήταν μαύρος.
Τον ήλιο παρακάλεσε
το φως του να τ’ανάψει
και πήρε το πινέλο του,
τον ουρανό να βάψει.
Κι ύστερα ηλιοφώτισε
όλο το μαγαζί του,
κι όταν ο ήλιος έδυσε,
κατέβηκε μαζί του.
Γιώργος Μ.Μαρίνος
Η αστροναύτισσα
Φεύγω, πάω στο φεγγάρι
με βαλίτσες κι άλλα βάρη.
Παίρνω και μια σκούπα τόση,
σκόνες, στάχτες να σαρώσει.
Είμαι εγώ νοικοκυρά
και τα θέλω καθαρά.
Πάω να ρίξω χώμα σάκους
σε κρατήρες και σε λάκκους.
Πάω αέρα, πάω νερό
και λουλούδια ένα σωρό.
Πάω να φτιάσω μιαν αυλή
φεγγαρίσια, στρογγυλή,
με πολλά μυριστικά,
γλάστρες και βασιλικά.
Και στη μέση θα διαλέξω
μια γαζία να φυτέψω,
να ’χει ολάνθιστους χρυσούς,
μικροφέγγαρους ανθούς,
που το ολόγιομο φεγγάρι
για παιδιά του θα τους πάρει.
Κι όταν το άρωμά τους νιώσει,
μοναξιά δε θα ’χει τόση.
Αστροναύτισσα κινάω
στο φεγγάρι για να πάω,
κι αφού εκεί τα συγυρίσω,
πάλι θα γυρίσω πίσω.
Ρένα Καρθαίου
Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Ο λιχούδης της Πρωτοχρονιάς
Πάνω στο έλκηθρο κυλώ,
κι είμαι και λίγο στρουμπουλό.
Θα ‘θελα να ‘ταν παγωτό,
ολόκληρο το χιόνι!
Βλέπω τα δέντρα τα ψηλά,
σαν γλυφιτζούρια είν’ κι αυτά.
Θα ‘θελα να ‘ταν ζάχαρη,
και τα βουνά ακόμη!
Μέσα στο σπίτι σαν θα μπω,
δίπλα στο δέντρο το ψηλό,
τραπέζι είναι στρωμένο!
Το βράδυ πως προσμένω!
Θ’ ανοίξουμε δώρα ένα σωρό,
φαΐ θα φάμε και γλυκό,
κι από την πίτα, να το!
Φλουρί κωσταντινάτο!
Ε. Νέγρη
Ευχές για την Πρωτοχρονιά
Θέλω Γενάρη με ήλιο τ’ Απρίλη,
δροσιά τον Ιούλη και μέρα με δείλι.
Μια θάλασσα θέλω χωρίς καταιγίδα,
δεν θέλω το φόβο, μονάχα ελπίδα.
Θέλω ψωμάκι ζεστό, μυρωδάτο,
τ’αγκάθι να βγάλει σταφύλι μοσχάτο.
Ο σκύλος να έχει αγκαλιά το γατί,
γάλα και λάδι να βγαζ’ η πηγή…
Αυτά που ζητάω αν είναι πολλά
δώσε μου, τότε, μονάχα χαρά.
Τζιάννι Ροντάρι
(μετάφραση Άννα Κωστάλα- Μαργαριτοπούλου)
Ο Χιονάνθρωπος
Όλα σκεπάστηκαν μ’ άσπρο χαλί,
γλέντι τρικούβερτο μες την αυλή.
-Χιονάνθρωπο πάμε να φτιάσουμε,
ελάτε, παιδιά, να γελάσουμε!
Να τ’ ανθρωπάκι! Καπέλο φαρδύ,
πούρο στο στόμα, στο χέρι ραβδί,
είν’ όλο πόζα και μεγαλείο!
(Ήλιε, μην κάνεις κανέν’ αστείο…)
Δέστε! Θαρρώ μας γελά πονηρά.
Μας βγήκε ο ήλιος… Τι συμφορά!
Και τ’ ανθρωπάκι πια δε γελάει.
Δάκρυσε λίγο, έλιωσε πάει…
Ντίνα Χατζηνικολάου
ΑΠΟΚΡΙΑ
ΑΠΟΚΡΙΕΣ
H Nίνα, ο Φώτης και ο Tοτός,
φίλοι κι οι τρεις αχώριστοι,
μασκαρευτήκανε προχτές
και γίνηκαν αγνώριστοι.
Φόρεσαν ρούχα παρδαλά,
χαρτένια καπελίνα…
οι δυο πιερρότοι γίνηκαν
κι η Nίνα κολομπίνα.
Tι γέλια, τι πανζουρλισμός!…
Έχασαν το μυαλό τους
κι όσοι τους βλέπαν φώναζαν:
– Kαλώς τους, τους πιερρότους!
Mα σαν τους είδε κι Aζώρ,
από τη μέση εχάθη
και φοβισμένος τρύπωσε
βαθιά σ’ ένα καλάθι.
ΓΙΏΡΓΟΣ ΔΕΛΙΟΣ
(από το βιβλίο: Aντιγόνη Mεταξά, H θεία Λένα στα μικρά παιδιά, εκδόσεις «Aτλαντίς», χ.χ.)
Καρναβάλι
Ο Φλεβάρης έχει βάλει τη σφραγίδα Καρναβάλι.
Κι ύστερα φωνάζει: «Εμπρός, τώρα γλέντι και χορός!»
Μύτες γίνονται μυτάρες και τα αυτιά γίναν αυτάρες.
Να μαλλούρες και γυαλάκια, στοματάρες και μουστάκια.
Κι ανοίξαν κι οι ουρανοί, σεληνάνθρωποι, Αρειανοί
κατεβήκαν με σβελτάδα, και πατήσαν την Ελλάδα.
Ο Κωστάκης φουστανέλα παριστάνει τον Τζαβέλα.
Και μια βλάχα που περνάει, της γιαγιάς ρούχα φοράει.
Καουμπόηδες, Χιονάτες, με παπούτσια γάτοι, γάτες,
πειρατές και βασιλιάδες, μασκαράδες, μασκαράδες!
Ποπό! χρώματα, στολές, γέλια, θόρυβος, χαρές!
Έμπα αγόρι, μπες κοπέλα, στου καρναβαλιού την τρέλα.
Να ‘χαμε όλη τη χρονιά χαρτοπόλεμο παιδιά!
Μα κι οι Απόκριες κάθε μήνα, μουσικές και σερπαντίνα.
Κουτσοφλέβαρε λεβέντη, τ’άναψες καλά το γλέντι.
Γρήγορα να φέρεις πάλι, χορό, γέλια, καρναβάλι.
Ρένα Καρθαίου
Χαρταετοί στον ουρανό
Κάθε Καθαρή Δευτέρα, ανοιξιάτικέ μου αέρα ,
στα παιδιά μας λες : εντάξει, ο αετός σας θα πετάξει .
Φύσα αγέρα λεβεντιά, παίξ’ αετό με τα παιδιά
φεύγει ο αετός ψηλά και στον άνεμο μιλά .
Φρρρ! Ακολουθούν κι άλλοι , πιο μικροί και πιο μεγάλοι .
Ένας χάρτινος στρατός ξάφνου κολυμπάει στο φως .
Του αγέρα οι καλεσμένοι , στα πολύχρωμα ντυμένοι ,
παν σε ουρανού γιορτάσι ,σκουλαρίκια , ουρά , κεφάλι .
Φύσα , λεβεντιά μου αγέρα !Κάθε Καθαρή Δευτέρα ,
των παιδιών ψυχή και νους, χαρταετός στους ουρανούς .
Ρένα Καρθαίου
ΑΝΟΙΞΗ
Η μπιζελιά
Κάποιο μπιζελάκι
μ’όνειρα τρελά
ξέφυγε απ’τα χέρια μου,
πήδησε ψηλά.
Τ’άλλα τα μπιζέλια
σκάσανε στα γέλια.
«Κούκου!» μου φωνάζει…
«Ψάξε να με βρεις!
Βρες με αν μπορείς!»
Τρύπωσε στης ξώπορτας
κάποια χαραμάδα,
κι ούτε το ξανάδα.
Η άνοιξη σαν ήρθε,
κι ήρθαν τα πουλιά,
στην πορτούλα φύτρωσε
ξάφνου η μπιζελιά
κι έβγαλε ένα ανθάκι
κι ένα μπιζελάκι!
Ντίνα Χατζηνικολάου
Η χελιδονοφωλιά
Στο αντικρινό μπαλκόνι
ήρθε ένα χελιδόνι,
για να χτίσει τη φωλιά του
στα παιδιά του, στα πουλιά του.
Και μια μέρα οι εργολάβοι,
που όρθιο σπίτι δεν θα αφήσουν,
το χελιδονομπαλκόνι
ήρθαν να κατεδαφίσουν
κι έκλαιγα η κακομοίρα
του χελιδονιού τη μοίρα,
τη χελιδονοφωλιά του,
τα μικρά του, τα πουλιά του.
Κι έρχεται ο παππούς με πιάνει
και μου δίνει δυο φιλιά,
και τι βλέπω! Μες στα γένια
τη χελιδονοφωλιά.
Γιώργος Μ.Μαρίνος
Ο Βοριάς κι ο Ήλιος
Μια μέρα του Απρίλη
ο Βοριάς είπε στον Ήλιο:
«Βλέπεις κείνον το διαβάτη
που τον λένε μπαρμπα – Φίλιο;
Εγώ δύναμαι την κάπα
να του βγάλω, σαν φυσήξω,
γρηγορότερ’ από μένα
και στο χώμα να τη ρίξω».
Και ο Ήλιος με ειρωνεία
του’γνεψε ν’αρχίσει πρώτος,
και φυσήματ΄ ακουστήκαν,
που ετράνταξε ο τόπος.
Ο κυρ Φίλιος απ’ το κρύο
τ΄ απριλιάτικου αέρα
την τυλίχτηκε την κάπα
πιο σφιχτά κείνη τη μέρα.
Μετά έλαμψε ο Ήλιος
κι έριξε ζεστές αχτίνες,
και την κάπα ο διαβάτης
δεν την φόρεσε για μήνες.
Ανδρέας Λαζάρου
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ-ΔΑΣΟΣ
Συμφωνία μ’ ένα δέντρο
Έχω φίλο μου πιστό
ένα δέντρο φουντωτό.
Συμφωνία του΄χω κάνει
με χαρτί και με μελάνι.
Να του δίνω εγώ νερό.
Να μου δίνει αυτό χορό.
Να παινεύω τα πουλιά του.
Να του λέω σ’αγαπώ.
Να μου δίνει τον καρπό.
Ν΄αγκαλιάζω τον κορμό του.
Να με λέει κι αδερφό του.
Και να ζήσουμε μαζί
όσο ζω κι όσο θα ζει.
Γιώργης Κρόκος
Ο Μάης
Ένα πράσινο βιβλίο
γράφει ο Μάης για παιδιά.
Οι τελείες του είν’κεράσια,
κι είν’οι λέξεις του κλαδιά.
Και το αγέρι το μοιράζει
σε περιβόλια και σ’ αυλές
Σκιές οι εικόνες τρεμουλιάζουν
στις σελίδες τις χρυσές.
Ένα πράσινο βιβλίο
-άνθη, φύλλα κι ευωδιά –
γράφει ο Μάης και ξαναγράφει
για παιδιά.
Ρένα Καρθαίου
Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ
Τα πιο όμορφα λουλούδια
τα λουλούδια του αγρού,
απεργία αποφασίσαν
και τα πέταλα τους κλείσαν,
πρώτη μέρα του Μαγιού!!
Μα τι είναι η απεργία
και εχάθη των χρωμάτων η μαγεία;
Τούτη η Πρωτομαγιά,
δεν θα έχει της άνοιξης την ευωδιά;
Απαιτούν πολύ φροντίδα,
καλό χώμα και νερό
το περιβάλλον να αγαπάμε
όλοι και μαζί και εγώ!!
Τότε η απεργία θα λήξει,
όταν ο κόσμος θα ξυπνήσει
και αρχίσει να φροντίζει,
ότι η φύση του χαρίζει!!
Όλα τα παιδιά μπορούμε
στους μεγάλους να το πούμε,
πως χωρίς χρώμα δεν ζούμε,
τα λουλούδια αγαπούμε!!
Και με την οικολογία
θα λυθεί και η απεργία
όλη η γη θα λουλουδίσει,
πίνακας θα μοιάζει η φύση!!
Τα λουλούδια και τα δέντρα,
ομορφαίνουν τη ζωή,
χρωματίζουν τη ματιά μας
γαληνεύουν τη ψυχή!!
Ελένη Τσούση 201
ΠΗΓΗ:http://pitsinacrafts.blogspot.com/
Η πεταλούδα
Έλα πεταλουδίτσα μου, στάσου να σε τσακώσω!
Δε θα σου τσαλακώσω
καθόλου τα φτερά.
Θα σε ταϊζω ζάχαρη, θα σου’χω για σπιτάκι
μεταξωτό κουτάκι, να ζήσεις μια χαρά.
-Για τη δική σου ζάχαρη καθόλου δε με μέλει
των λουλουδιών το μέλι
μ’αρέσει πιο πολύ.
Κι έχω τον κάμπο τον πλατύ, τη χλόη τη δροσάτη
βασιλικό παλάτι,
κοπέλα μου καλή!
Μαρία Σταματέλου
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
Ο χορός των φρούτων
Μια φορά κι έναν καιρό
-καλοκαίρι δροσερό –
στήσανε χορό τα φρούτα
με βιολιά και με λαγούτα.
Σύκα, μήλα,καϊσιά,
τούμπες κάνουν στη δροσιά.
Πετροκέρασα, σταφύλια,
τους κουνάνε τα μαντίλια!
Κι απ’τα γέλια τα πολλά
σκάσαν τα μικρά παιδιά!
Κι έπεσαν μικροί, μεγάλοι
στου γλεντιού την παραζάλη!
Τόση τρέλα και χαρά,
δεν ξανά’δα πουθενά!
Γέμισε φωνές τ΄ αγέρι:
«Να μας ζήσεις καλοκαίρι!»
Αντρέας Κωνσταντινίδης
Το μυρμήγκι και το περιστέρι
Διψασμένο μυρμηγκάκι,
μια φορά κι έναν καιρό,
καθώς έπινε νεράκι,
πέφτει μες στον ποταμό.
Δεν μπορούσε να βγει έξω
και κινδύνευε πολύ,
μα’τυχε ένα περιστέρι,
που περνούσε, να το δει.
Κόβει φύλλο από το δέντρο,
το πετάει στο νερό,
και απάνω σκαρφαλώνει
το μυρμήγκι το μικρό.
Το νερό τα παρασέρνει
κάπου έξω και τα δυο,
και γλιτώνει το μυρμήγκι
από βέβαιο πνιγμό.
Σαν περάσαν λίγες μέρες
ένας κυνηγός τρανός
είδε το περιστεράκι,
το σημάδεψε ο κακός.
Το μυρμήγκι πάει κοντά του,
στο ποδάρι τον τσιμπά,
και του κυνηγού το βέλος
το πουλάκι δε χτυπά.
Ανδρέας Λαζάρου
Πηγή: http://e-library.iep.edu.gr/iep/collection/browse/index.htm
http://www.snhell.gr/kids/categories.asp
Ανθολόγιο λογοτεχνικών κειμένων για το νηπιαγωγείο, ΟΕΔΒ.
. Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων, Το δελφίνι, Α΄ & Β΄ Δημοτικού, Υπ.Παιδείας&Θρησκευμάτων Πολιτισμού &Αθλητισμού
Μυαλό, γλώσσα και καρδιά
Σαν μικρό κομπιουτεράκι
το μυαλό του Αντωνάκη
βρίσκει αμέσως σ’ όλα λύσεις
κι απαντά σ’ ό,τι ρωτήσεις.
Πιο σπουδαίο όμως ακόμα
του Αντώνη είναι το στόμα,
που όσα ο νους του κατεβάζει
με λογάκια το εκφράζει.
Μα εκείνο που ‘χει μέλι,
σαν κερήθρα στην κυψέλη,
είναι σίγουρα η καρδιά του,
που. όπως λέει η γιαγιά του,
μέλι στάζει, όταν γελάει,
μέλι κι όταν αγαπάει.
Μαρία Γουμενοπούλου
ΔΙΑΤΡΟΦΗ
O KΥΡΙΟΣ ΚΟΥΤΑΛΑΣ ΚΑΙ Η ΚΥΡΙΑ ΠΙΡΟΥΝΑ
Ο κύριος Κουτάλας και η κυρία Πιρούνα
τσακώθηκαν γερά.
Σηκώθηκε ο κύριος Κουτάλας και της είπε
κοροϊδευτικά:
«Πιρούνα, πιρουνάκι,
κατσαρολοκαμάκι
και ασχημοπαπάκι
είσαι για κλάματα!»
Μα απάντησε εκείνη
όλο καλοσύνη:
«Κι’ εσύ είσαι κουταλούλης,
σουπαβουτηχτούλης
και αν σε ακουμπήσω
και σε γκρατσουνήσω
καθόλου ομορφούλης!»
«Καλά του είπες» συμφώνησε
από δίπλα το μαχαίρι
και ο Κουτάλας είδε πως
δεν άντεχε πια αυτός
άλλο νταραβέρι.
Και την Πιρούνα φίλησε
ευγενικά στο χέρι.
(Απόδοση από το γερμανικό ποίημα του Christian Morgenstern: Κορνέλια Φλίτνερ)
Το τραγούδι της φαντασίας
Να’χαμε τον ήλιο τόπι
και τη θάλασσα σιρόπι,
παγωτό γλυκό το χίονι
που δεν λιώνει, δεν τελειώνει.
Να’ ναι η λάσπη σοκολάτα,
τα νησιά μπισκότ’αφράτα
και μες στ’ ουρανού το πιάτο
το φεγγάρι μαντολάτο!
Πετάει η φαντασία μας, πετάει
σ’απίθανο μας παίρνει ταξιδάκι,
στην ξενοιασιά και στ’ όνειρο μας πάει
σαν άσπρο συννεφένιο καραβάκι…
Να’ταν τα βουνά παστέλι,
τα ποτάμια από μέλι
οι λιμνούλες μαρμελάδα
κι η βροχή πορτοκαλάδα.
Να’ταν οι αγροί γεμάτοι
πασταφλόρα μυρωδάτη
να’ταν και τα βοτσαλάκια
τραγανά καραμελάκια.
Πετάει η φαντασία μας, πετάει
σ’απίθανο μας παίρνει ταξιδάκι,
στην ξενοιασιά και στ’ όνειρο μας πάει
σαν άσπρο συννεφένιο καραβάκι…
Φώντας Λάδης
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ
Ο άνεργος ο μπογιατζής
Ο άνεργος ο μπογιατζής,
ο μπογιατζής ο Σταύρος,
ανέβηκε στον ουρανό
μια μέρα που ήταν μαύρος.
Τον ήλιο παρακάλεσε
το φως του να τ’ανάψει
και πήρε το πινέλο του,
τον ουρανό να βάψει.
Κι ύστερα ηλιοφώτισε
όλο το μαγαζί του,
κι όταν ο ήλιος έδυσε,
κατέβηκε μαζί του.
Γιώργος Μ.Μαρίνος
Η αστροναύτισσα
Φεύγω, πάω στο φεγγάρι
με βαλίτσες κι άλλα βάρη.
Παίρνω και μια σκούπα τόση,
σκόνες, στάχτες να σαρώσει.
Είμαι εγώ νοικοκυρά
και τα θέλω καθαρά.
Πάω να ρίξω χώμα σάκους
σε κρατήρες και σε λάκκους.
Πάω αέρα, πάω νερό
και λουλούδια ένα σωρό.
Πάω να φτιάσω μιαν αυλή
φεγγαρίσια, στρογγυλή,
με πολλά μυριστικά,
γλάστρες και βασιλικά.
Και στη μέση θα διαλέξω
μια γαζία να φυτέψω,
να ’χει ολάνθιστους χρυσούς,
μικροφέγγαρους ανθούς,
που το ολόγιομο φεγγάρι
για παιδιά του θα τους πάρει.
Κι όταν το άρωμά τους νιώσει,
μοναξιά δε θα ’χει τόση.
Αστροναύτισσα κινάω
στο φεγγάρι για να πάω,
κι αφού εκεί τα συγυρίσω,
πάλι θα γυρίσω πίσω.
Ρένα Καρθαίου
Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Ο λιχούδης της Πρωτοχρονιάς
Πάνω στο έλκηθρο κυλώ,
κι είμαι και λίγο στρουμπουλό.
Θα ‘θελα να ‘ταν παγωτό,
ολόκληρο το χιόνι!
Βλέπω τα δέντρα τα ψηλά,
σαν γλυφιτζούρια είν’ κι αυτά.
Θα ‘θελα να ‘ταν ζάχαρη,
και τα βουνά ακόμη!
Μέσα στο σπίτι σαν θα μπω,
δίπλα στο δέντρο το ψηλό,
τραπέζι είναι στρωμένο!
Το βράδυ πως προσμένω!
Θ’ ανοίξουμε δώρα ένα σωρό,
φαΐ θα φάμε και γλυκό,
κι από την πίτα, να το!
Φλουρί κωσταντινάτο!
Ε. Νέγρη
Ευχές για την Πρωτοχρονιά
Θέλω Γενάρη με ήλιο τ’ Απρίλη,
δροσιά τον Ιούλη και μέρα με δείλι.
Μια θάλασσα θέλω χωρίς καταιγίδα,
δεν θέλω το φόβο, μονάχα ελπίδα.
Θέλω ψωμάκι ζεστό, μυρωδάτο,
τ’αγκάθι να βγάλει σταφύλι μοσχάτο.
Ο σκύλος να έχει αγκαλιά το γατί,
γάλα και λάδι να βγαζ’ η πηγή…
Αυτά που ζητάω αν είναι πολλά
δώσε μου, τότε, μονάχα χαρά.
Τζιάννι Ροντάρι
(μετάφραση Άννα Κωστάλα- Μαργαριτοπούλου)
Ο Χιονάνθρωπος
Όλα σκεπάστηκαν μ’ άσπρο χαλί,
γλέντι τρικούβερτο μες την αυλή.
-Χιονάνθρωπο πάμε να φτιάσουμε,
ελάτε, παιδιά, να γελάσουμε!
Να τ’ ανθρωπάκι! Καπέλο φαρδύ,
πούρο στο στόμα, στο χέρι ραβδί,
είν’ όλο πόζα και μεγαλείο!
(Ήλιε, μην κάνεις κανέν’ αστείο…)
Δέστε! Θαρρώ μας γελά πονηρά.
Μας βγήκε ο ήλιος… Τι συμφορά!
Και τ’ ανθρωπάκι πια δε γελάει.
Δάκρυσε λίγο, έλιωσε πάει…
Ντίνα Χατζηνικολάου
ΑΠΟΚΡΙΑ
ΑΠΟΚΡΙΕΣ
H Nίνα, ο Φώτης και ο Tοτός,
φίλοι κι οι τρεις αχώριστοι,
μασκαρευτήκανε προχτές
και γίνηκαν αγνώριστοι.
Φόρεσαν ρούχα παρδαλά,
χαρτένια καπελίνα…
οι δυο πιερρότοι γίνηκαν
κι η Nίνα κολομπίνα.
Tι γέλια, τι πανζουρλισμός!…
Έχασαν το μυαλό τους
κι όσοι τους βλέπαν φώναζαν:
– Kαλώς τους, τους πιερρότους!
Mα σαν τους είδε κι Aζώρ,
από τη μέση εχάθη
και φοβισμένος τρύπωσε
βαθιά σ’ ένα καλάθι.
ΓΙΏΡΓΟΣ ΔΕΛΙΟΣ
(από το βιβλίο: Aντιγόνη Mεταξά, H θεία Λένα στα μικρά παιδιά, εκδόσεις «Aτλαντίς», χ.χ.)
Καρναβάλι
Ο Φλεβάρης έχει βάλει τη σφραγίδα Καρναβάλι.
Κι ύστερα φωνάζει: «Εμπρός, τώρα γλέντι και χορός!»
Μύτες γίνονται μυτάρες και τα αυτιά γίναν αυτάρες.
Να μαλλούρες και γυαλάκια, στοματάρες και μουστάκια.
Κι ανοίξαν κι οι ουρανοί, σεληνάνθρωποι, Αρειανοί
κατεβήκαν με σβελτάδα, και πατήσαν την Ελλάδα.
Ο Κωστάκης φουστανέλα παριστάνει τον Τζαβέλα.
Και μια βλάχα που περνάει, της γιαγιάς ρούχα φοράει.
Καουμπόηδες, Χιονάτες, με παπούτσια γάτοι, γάτες,
πειρατές και βασιλιάδες, μασκαράδες, μασκαράδες!
Ποπό! χρώματα, στολές, γέλια, θόρυβος, χαρές!
Έμπα αγόρι, μπες κοπέλα, στου καρναβαλιού την τρέλα.
Να ‘χαμε όλη τη χρονιά χαρτοπόλεμο παιδιά!
Μα κι οι Απόκριες κάθε μήνα, μουσικές και σερπαντίνα.
Κουτσοφλέβαρε λεβέντη, τ’άναψες καλά το γλέντι.
Γρήγορα να φέρεις πάλι, χορό, γέλια, καρναβάλι.
Ρένα Καρθαίου
Χαρταετοί στον ουρανό
Κάθε Καθαρή Δευτέρα, ανοιξιάτικέ μου αέρα ,
στα παιδιά μας λες : εντάξει, ο αετός σας θα πετάξει .
Φύσα αγέρα λεβεντιά, παίξ’ αετό με τα παιδιά
φεύγει ο αετός ψηλά και στον άνεμο μιλά .
Φρρρ! Ακολουθούν κι άλλοι , πιο μικροί και πιο μεγάλοι .
Ένας χάρτινος στρατός ξάφνου κολυμπάει στο φως .
Του αγέρα οι καλεσμένοι , στα πολύχρωμα ντυμένοι ,
παν σε ουρανού γιορτάσι ,σκουλαρίκια , ουρά , κεφάλι .
Φύσα , λεβεντιά μου αγέρα !Κάθε Καθαρή Δευτέρα ,
των παιδιών ψυχή και νους, χαρταετός στους ουρανούς .
Ρένα Καρθαίου
ΑΝΟΙΞΗ
Η μπιζελιά
Κάποιο μπιζελάκι
μ’όνειρα τρελά
ξέφυγε απ’τα χέρια μου,
πήδησε ψηλά.
Τ’άλλα τα μπιζέλια
σκάσανε στα γέλια.
«Κούκου!» μου φωνάζει…
«Ψάξε να με βρεις!
Βρες με αν μπορείς!»
Τρύπωσε στης ξώπορτας
κάποια χαραμάδα,
κι ούτε το ξανάδα.
Η άνοιξη σαν ήρθε,
κι ήρθαν τα πουλιά,
στην πορτούλα φύτρωσε
ξάφνου η μπιζελιά
κι έβγαλε ένα ανθάκι
κι ένα μπιζελάκι!
Ντίνα Χατζηνικολάου
Η χελιδονοφωλιά
Στο αντικρινό μπαλκόνι
ήρθε ένα χελιδόνι,
για να χτίσει τη φωλιά του
στα παιδιά του, στα πουλιά του.
Και μια μέρα οι εργολάβοι,
που όρθιο σπίτι δεν θα αφήσουν,
το χελιδονομπαλκόνι
ήρθαν να κατεδαφίσουν
κι έκλαιγα η κακομοίρα
του χελιδονιού τη μοίρα,
τη χελιδονοφωλιά του,
τα μικρά του, τα πουλιά του.
Κι έρχεται ο παππούς με πιάνει
και μου δίνει δυο φιλιά,
και τι βλέπω! Μες στα γένια
τη χελιδονοφωλιά.
Γιώργος Μ.Μαρίνος
Ο Βοριάς κι ο Ήλιος
Μια μέρα του Απρίλη
ο Βοριάς είπε στον Ήλιο:
«Βλέπεις κείνον το διαβάτη
που τον λένε μπαρμπα – Φίλιο;
Εγώ δύναμαι την κάπα
να του βγάλω, σαν φυσήξω,
γρηγορότερ’ από μένα
και στο χώμα να τη ρίξω».
Και ο Ήλιος με ειρωνεία
του’γνεψε ν’αρχίσει πρώτος,
και φυσήματ΄ ακουστήκαν,
που ετράνταξε ο τόπος.
Ο κυρ Φίλιος απ’ το κρύο
τ΄ απριλιάτικου αέρα
την τυλίχτηκε την κάπα
πιο σφιχτά κείνη τη μέρα.
Μετά έλαμψε ο Ήλιος
κι έριξε ζεστές αχτίνες,
και την κάπα ο διαβάτης
δεν την φόρεσε για μήνες.
Ανδρέας Λαζάρου
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ-ΔΑΣΟΣ
Συμφωνία μ’ ένα δέντρο
Έχω φίλο μου πιστό
ένα δέντρο φουντωτό.
Συμφωνία του΄χω κάνει
με χαρτί και με μελάνι.
Να του δίνω εγώ νερό.
Να μου δίνει αυτό χορό.
Να παινεύω τα πουλιά του.
Να του λέω σ’αγαπώ.
Να μου δίνει τον καρπό.
Ν΄αγκαλιάζω τον κορμό του.
Να με λέει κι αδερφό του.
Και να ζήσουμε μαζί
όσο ζω κι όσο θα ζει.
Γιώργης Κρόκος
Ο Μάης
Ένα πράσινο βιβλίο
γράφει ο Μάης για παιδιά.
Οι τελείες του είν’κεράσια,
κι είν’οι λέξεις του κλαδιά.
Και το αγέρι το μοιράζει
σε περιβόλια και σ’ αυλές
Σκιές οι εικόνες τρεμουλιάζουν
στις σελίδες τις χρυσές.
Ένα πράσινο βιβλίο
-άνθη, φύλλα κι ευωδιά –
γράφει ο Μάης και ξαναγράφει
για παιδιά.
Ρένα Καρθαίου
Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ
Τα πιο όμορφα λουλούδια
τα λουλούδια του αγρού,
απεργία αποφασίσαν
και τα πέταλα τους κλείσαν,
πρώτη μέρα του Μαγιού!!
Μα τι είναι η απεργία
και εχάθη των χρωμάτων η μαγεία;
Τούτη η Πρωτομαγιά,
δεν θα έχει της άνοιξης την ευωδιά;
Απαιτούν πολύ φροντίδα,
καλό χώμα και νερό
το περιβάλλον να αγαπάμε
όλοι και μαζί και εγώ!!
Τότε η απεργία θα λήξει,
όταν ο κόσμος θα ξυπνήσει
και αρχίσει να φροντίζει,
ότι η φύση του χαρίζει!!
Όλα τα παιδιά μπορούμε
στους μεγάλους να το πούμε,
πως χωρίς χρώμα δεν ζούμε,
τα λουλούδια αγαπούμε!!
Και με την οικολογία
θα λυθεί και η απεργία
όλη η γη θα λουλουδίσει,
πίνακας θα μοιάζει η φύση!!
Τα λουλούδια και τα δέντρα,
ομορφαίνουν τη ζωή,
χρωματίζουν τη ματιά μας
γαληνεύουν τη ψυχή!!
Ελένη Τσούση 201
ΠΗΓΗ:http://pitsinacrafts.blogspot.com/
Η πεταλούδα
Έλα πεταλουδίτσα μου, στάσου να σε τσακώσω!
Δε θα σου τσαλακώσω
καθόλου τα φτερά.
Θα σε ταϊζω ζάχαρη, θα σου’χω για σπιτάκι
μεταξωτό κουτάκι, να ζήσεις μια χαρά.
-Για τη δική σου ζάχαρη καθόλου δε με μέλει
των λουλουδιών το μέλι
μ’αρέσει πιο πολύ.
Κι έχω τον κάμπο τον πλατύ, τη χλόη τη δροσάτη
βασιλικό παλάτι,
κοπέλα μου καλή!
Μαρία Σταματέλου
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
Ο χορός των φρούτων
Μια φορά κι έναν καιρό
-καλοκαίρι δροσερό –
στήσανε χορό τα φρούτα
με βιολιά και με λαγούτα.
Σύκα, μήλα,καϊσιά,
τούμπες κάνουν στη δροσιά.
Πετροκέρασα, σταφύλια,
τους κουνάνε τα μαντίλια!
Κι απ’τα γέλια τα πολλά
σκάσαν τα μικρά παιδιά!
Κι έπεσαν μικροί, μεγάλοι
στου γλεντιού την παραζάλη!
Τόση τρέλα και χαρά,
δεν ξανά’δα πουθενά!
Γέμισε φωνές τ΄ αγέρι:
«Να μας ζήσεις καλοκαίρι!»
Αντρέας Κωνσταντινίδης
Το μυρμήγκι και το περιστέρι
Διψασμένο μυρμηγκάκι,
μια φορά κι έναν καιρό,
καθώς έπινε νεράκι,
πέφτει μες στον ποταμό.
Δεν μπορούσε να βγει έξω
και κινδύνευε πολύ,
μα’τυχε ένα περιστέρι,
που περνούσε, να το δει.
Κόβει φύλλο από το δέντρο,
το πετάει στο νερό,
και απάνω σκαρφαλώνει
το μυρμήγκι το μικρό.
Το νερό τα παρασέρνει
κάπου έξω και τα δυο,
και γλιτώνει το μυρμήγκι
από βέβαιο πνιγμό.
Σαν περάσαν λίγες μέρες
ένας κυνηγός τρανός
είδε το περιστεράκι,
το σημάδεψε ο κακός.
Το μυρμήγκι πάει κοντά του,
στο ποδάρι τον τσιμπά,
και του κυνηγού το βέλος
το πουλάκι δε χτυπά.
Ανδρέας Λαζάρου
Πηγή: http://e-library.iep.edu.gr/iep/collection/browse/index.htm
http://www.snhell.gr/kids/categories.asp
Ανθολόγιο λογοτεχνικών κειμένων για το νηπιαγωγείο, ΟΕΔΒ.
. Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων, Το δελφίνι, Α΄ & Β΄ Δημοτικού, Υπ.Παιδείας&Θρησκευμάτων Πολιτισμού &Αθλητισμού