Τα επτά ποτάμια
Ελευθερία Αρβανιτάκη-Δώρος Δημοσθένους Κύλησε το ποταμάκι το πορτοκαλί Είναι που οι πεταλούδες πάνε σε γιορτή Μέσα απ' τη σπηλιά αναβλύζει πράσινη πηγή Απ' τα λέπια κάποιου δράκου πούχει χτενιστεί Χίλιες κόκκινες καρδούλες μπήκαν στην σειρά Κι ένα κόκκινο ποτάμι πήρε να κυλά Καθε που θα πλημμυρίσει γίνεται γιορτή Και γεμίζει με αγάπη κάθε τι στη γη Στέλνει ο ήλιος δυο ακτίνες για να τεντωθεί Και 'να κίτρινο ποτάμι απλώνεται στη γη Τό σκασαν απ' τις σελίδες λέξεις κι αριθμοί Για να φτιάξουν το ρυάκι το μενεξεδί Τα όνειρα μας τα γαλάζια φύγαν ξαφνικά Και γλυστρήσαν σαν ποτάμι μες στην ξεγνοιασιά Και στο τέλος τ' αστεράκια μπήκαν στην σειρά Και το μπλε το ποταμάκι φτειάξαν στα ψηλά Τρέχουνε τα ποταμάκια τα χρωματιστά Μέσα σ' ανθισμένους κάμπους, πόλεις και χωριά Χέρι χέρι μες στη λίμνη πάνε να λουστούν Με ένα παραμύθι να ξελογιαστούν Τότε ο ουρανός πετάει μία πετονιά Και τραβάει από τη λίμνη όλα τα νερά Και προβάλλει ένα τόξο τόσο φωτεινό Μια κορδέλλα που ενώνει γή και ουρανό Λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα . |
|
Ο ΤΕΜΠΕΛΗΣ ΔΡΑΚΟΣ
Ο τεμπέλης δράκος
Στίχοι: Γιώργος Χατζηπιερής
Μουσική: Γιώργος Χατζηπιερής
Σωκράτης Μάλαμας
Ένας τεμπέλης δράκος
σε σκοτεινή σπηλιά
κοιμόταν όλη μέρα
σε περσικά χαλιά
Κι έβγαινε στην κοιλάδα
μονάχα για φαΐ
εξηνταπέντε βόδια
τα τρωε στη στιγμή
Και για να ξεδιψάσει
σερνόταν στο βουνό
έπινε δέκα λίμνες
και έναν ποταμό
Κι ερχόντουσαν ιππότες
και μπαίναν στη σπηλιά
το δράκο να σκοτώσουν
με όπλα και σπαθιά
Γι’αυτό έτσι ξαπλωμένος
πετούσε τις φωτιές
ν’ ανάψουνε τα ξύλα
και να ψηθεί ο καφές
Έστρωνε το τραπέζι
άναβε τα κεριά
κι έλεγε παραμύθια
...για δράκους και θεριά...!
Το δέντρο των Χριστουγέννων
Στίχοι: Γιώργος Χατζηπιερής Μουσική: Γιώργος Χατζηπιερής .Ελευθερία Αρβανιτάκη Το δέντρο στάθηκε γυμνό στη μέση της πλατείας μια όμορφη ξεκίνησε να λέει ιστορία. Στο δάσος το πιο όμορφο το δέντρο το ψηφίσαν κι αφού το χειροκρότησαν το αποχαιρετήσαν. Και κίνησε καμαρωτό προτού ο ήλιος δύσει για να κατέβει απ` τα βουνά την πόλη να στολίσει. Σαν πέρναγε απ` τα χωριά του κρέμαγαν στολίδια και κουλουράκια και γλυκά φωτάκια και παιχνίδια. Παραμονή Χριστούγεννα και φτάνει σ` ένα σπίτι χιονίζει και κρυφοκοιτά απ` το μικρό φεγγίτη. Στο φτωχικό δωμάτιο το τζάκι είναι σβησμένο και στο τραπέζι το ψωμί στα τέσσερα κομμένο. Και δυο παιδάκια σκυθρωπά κρυώνουν και πεινάνε ετούτα τα Χριστούγεννα δεν θα `χουν τι να φάνε. Δεν κάνει σκέψη δεύτερη και το αποφασίζει και μ` ένα- δυο τινάγματα τους κλώνους ξεστολίζει. Κι αφήνει τα στολίδια του στης πόρτας τα σκαλάκια τα πιο καλά Χριστούγεννα θα κάνουν τα παιδάκια Τρα λα λα λα λα λα λα λα λα Στην πόλη φτάνει το πρωί προτού να ξημερώσει ποτέ του τόση ξεγνοιασιά δεν έχει ξανανοιώσει. Και στην πλατεία στέκεται και ούτε που το νοιάζει που στέκεται αστόλιστο στο κρύο στο χαλάζι. Μα να `σου μέσα απ` τον κορμό μια λάμψη διαμαντένια φωτολουσία μαγική μα και παραμυθένια. Φωτίζει κάθε του κλαδί, τη φυλλωσιά του όλη και είναι το πιο όμορφο το δέντρο μες στην πόλη. |
|
Τρεις χιονονιφάδες
Στίχοι: Γιώργος Χατζηπιερής Μουσική: Γιώργος Χατζηπιερής Κορίνα Λεγάκη Τρεις χιονονιφάδες Ήρθαν να γιορτάσουν Και τον ουρανό τους Λίγο να ξεχάσουν Τρεις χιονονιφάδες Λίγο πριν να βγούνε Μπήκαν στο ψυγείο Κάπως να φτιαχτούνε Έγιναν κοκέτες Πήγαν στα μπαράκια Κι ήπιαν λεμονάδες Με πολλά παγάκια Μπήκανε στην πίστα Χόρεψαν με κέφια Βάραγαν νταούλια Βάραγαν και ντέφια Πήρε να χαράζει Βγήκαν στην αλάνα Κι άκουσαν να παίζει Χαρωπά η καμπάνα Τρεις χιονονιφάδες Ναι, το θυμηθήκαν Πάνω από τη φάτνη Πήγαν και σταθήκαν |
|
Καραγκιόζης
Στίχοι: Γιώργος Χατζηπιερής Μουσική: Γιώργος Χατζηπιερής .Ελένη Τσαλιγοπούλου Φωνητικά: Μαζί με Αλκίνοο Ιωαννίδη Καημένε Καραγκιόζη κανένας δε σε σώζει, σε πήρανε χαμπάρι προφανώς. Δεν έχεις κάποιο φίλο και τρως πάντα ξύλο μα δεν τα βάζεις κάτω, ευτυχώς. Στη φτωχική καλύβα με μόνο κάτι λίγα και με το κολλητήρι συντροφιά. Με τα παθήματά σου και με την πονηριά σου χαρά και γέλιο δίνεις στα παιδιά. Ο Χατζηαβάτης τρέχει, δουλειά μεγάλη που έχει, το θέλημαα να κάνει του Πασά. Και να η Βεζυροπούλα, η όμορφη παοδούλα του καραγκιόζη κλέβει την καρδιά. Ο Νιόνιος κάνει κόρτε, ο Μορφονιός στα φόρτε κι ο Σταύρακας χορεύει ζεϊμπεκιές. Και πίσω απ’ τα σεντόνια το ίδιο έργο χρόνια να ζωντανεύουν πάντοτε οι σκιές. Ο Νιόνιος κάνει κόρτε, ο Μορφονιός στα φόρτε κι ο Σταύρακας χορεύει ζεϊμπεκιές. Περάσανε τα χρόνια μα πίσω απ’ τα σεντόνια θα ζωντανεύουν πάντοτε οι σκιές. |
|
Το ποταμάκι
Γιώργος Λαπαδάκης - Από πού είσαι, ποταμάκι; – Από κείνο το βουνό. – Πώς τον λέγαν τον παππού σου; – Σύννεφο στον ουρανό. – Ποια ’ναι η μάνα σου; – Η μπόρα.– Πώς κατέβηκες στη χώρα;– Τα χωράφια να ποτίσω και τους μύλους να γυρίσω. – Στάσου να σε ιδούμε λίγο, ποταμάκι μου καλό. – Βιάζομαι πολύ να φύγω, ν’ ανταμώσω το γιαλό. |
|