Η δραματική τέχνη στην Εκπαίδευση
«Τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται μία νέα δυναμική που οδηγεί πολύ πιο πέρα,
που σε κάνει να γνωρίσεις τον εαυτό σου, τον άλλον, τον κόσμο και
σε κάνει να αλλάξεις τον εαυτό σου, τον άλλον, το κόσμο.
Είναι αυτό που αποκαλούμε Δραματική Τέχνη στην Εκπαίδευση» (Άλκηστις, 2008).
Η δραματική τέχνη ασχολείται με τη διερεύνηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς και προσφέρει στα παιδιά πολλές δυνατότητες και οφέλη μέσα από ένα ιδιαίτερα ευχάριστο κλίμα. Σύμφωνα με τον MacGregor αυτή κατατάσσεται στην αόρατη παιδαγωγική, η διαφορά της οποίας έγκειται στο γεγονός ότι στηρίζεται στη σημασία του παιχνιδιού. (MacGregor, 2012). Πρόκειται για μια δραστηριότητα ικανή να προσφέρει γνωστική, συναισθηματική και κοινωνική εκπαίδευση, αφού στηρίζεται στη βιωματική μάθηση (LynchBrown & Tomlison, 1999). Πολοί μελετητές ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με τον ρόλο του δράματος στην ανάπτυξη των παιδιών και θεώρησαν τα παιδιά ως ενεργούς εξερευνητές του κόσμου τους. Το δράμα ωθεί το παιδί στο κόσμο της φαντασίας και της δημιουργικότητας ( Piaget et.al. 1960). Εκεί ενσωματώνονται οι ιδέες, τα όνειρα και οι φαντασιώσεις του, τα οποία του επιτρέπουν να αισθάνεται ελεύθερο να εκπληρώσει οποιαδήποτε επιθυμία του και ταυτόχρονα να την αξιολογήσει. Παράλληλα, μέσα από τους υποθετικούς ρόλους, έχει την ευκαιρία να ανακαλύψει τις διαφορετικές πτυχές της πραγματικότητας και να προετοιμαστεί κατάλληλα ώστε να διαχειρίζεται οποιαδήποτε κατάσταση στη ζωή του με υπευθυνότητα και κριτική σκέψη.
που σε κάνει να γνωρίσεις τον εαυτό σου, τον άλλον, τον κόσμο και
σε κάνει να αλλάξεις τον εαυτό σου, τον άλλον, το κόσμο.
Είναι αυτό που αποκαλούμε Δραματική Τέχνη στην Εκπαίδευση» (Άλκηστις, 2008).
Η δραματική τέχνη ασχολείται με τη διερεύνηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς και προσφέρει στα παιδιά πολλές δυνατότητες και οφέλη μέσα από ένα ιδιαίτερα ευχάριστο κλίμα. Σύμφωνα με τον MacGregor αυτή κατατάσσεται στην αόρατη παιδαγωγική, η διαφορά της οποίας έγκειται στο γεγονός ότι στηρίζεται στη σημασία του παιχνιδιού. (MacGregor, 2012). Πρόκειται για μια δραστηριότητα ικανή να προσφέρει γνωστική, συναισθηματική και κοινωνική εκπαίδευση, αφού στηρίζεται στη βιωματική μάθηση (LynchBrown & Tomlison, 1999). Πολοί μελετητές ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με τον ρόλο του δράματος στην ανάπτυξη των παιδιών και θεώρησαν τα παιδιά ως ενεργούς εξερευνητές του κόσμου τους. Το δράμα ωθεί το παιδί στο κόσμο της φαντασίας και της δημιουργικότητας ( Piaget et.al. 1960). Εκεί ενσωματώνονται οι ιδέες, τα όνειρα και οι φαντασιώσεις του, τα οποία του επιτρέπουν να αισθάνεται ελεύθερο να εκπληρώσει οποιαδήποτε επιθυμία του και ταυτόχρονα να την αξιολογήσει. Παράλληλα, μέσα από τους υποθετικούς ρόλους, έχει την ευκαιρία να ανακαλύψει τις διαφορετικές πτυχές της πραγματικότητας και να προετοιμαστεί κατάλληλα ώστε να διαχειρίζεται οποιαδήποτε κατάσταση στη ζωή του με υπευθυνότητα και κριτική σκέψη.